อุทยานบาเจียง หมู่บ้านโบราณ ลาวใต้

ก่อนอื่นต้องบอกกล่าวกันก่อนว่า จากบทความที่ผ่านมา  ถึงการเดินทางไปเยือนน้ำตกผาส้วม ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวอีกหนึ่งแห่งที่เรายังไม่ได้พูดถึงกันครับ เพราะถ้าไม่พูดถึงก็ไม่ได้ครับ เหมือนมาเที่ยวแล้วเที่ยวไม่ครบครับ

หลังจากที่เพื่อนๆนักเที่ยวได้เดินทางไปเที่ยวน้ำตกผาส้วม หนึ่งในผลงานการออกแบบโดยฝีมือคนไทยแล้ว ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ๆกันนั้นที่น่าสนใจไม่แพ้ความสวยงามของน้ำตกผาส้วมครับ  นั่นคือ อุทยานบาเจียง นั่นเอง

ภายในโครงการแห่งนี้ได้รวบรวมหมู่บ้านโบราณหลายชนเผ่าที่ยังมีเอกลักษณ์เหลืออยู่ พร้อมทั้งจัดทำพิพิธภัณฑ์ชนเผ่าเอาไว้ด้วยครับ บ้านพักของโครงการนั้นถูกตัดแปลง จากบ้านต้นแบบของชนเผ่า ไว้รอต้อนรับนักท่องเที่ยว 

พนักงานในโครงการแห่งนี้ประกอบไปด้วยชนเผ่า ประมาณ 8 ชนเผ่าครับ ร่วมใจกันบริการแขกที่มาเยือนน้ำตกผาส้วม ที่เป็นน้ำตกที่สวยงามแห่งหนึ่งของแขวงจำปาสักแห่งนี้ เป็นน้ำตกที่ไหลลงมาจากที่สูง โดยตัวน้ำตกมีลักษณะโค้งเป็นรูปครึ่งวงกลม น้ำที่ไหลลงมาสาดกระเซ็นสวยงามมากเมื่อได้พบเห็น  

เพื่อนๆสามารถดูข้อมูลและประวัติของน้ำตกผาส้วมได้ที่นี่ครับ ..>>

ภายในอุทยานบาเจียง จะเน้นความสะอาดของห้องน้ำ สถานที่ต่างๆ เป็นพิเศษครับ มีบ้านพัก 18 ห้องครับ บางหลังอยู่หน้าน้ำตก บางหลังอยู่บนต้นไม้ใหญ่ (หลังนี้เจ้าหญิงกะว่าจะไปนอน) บางหลังอยู่ริมลำธารสวยงาม ทุกหลังมีห้องน้ำ “สกายรูฟ” เปิดโล่งไม่มีหลังคา แต่มีสุขภัณฑ์มาตรฐานสากล ตามทางเดินระหว่างบ้านพักปูด้วยเขียงไม้ ทำให้จิตใจผ่อนคลาย แต่ละหลังไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีตู้เย็น ไม่มีอินเตอร์เน็ต มีแต่นกร้องและเสียงน้ำไหลครับ

บ้านชนเผ่านั้นจะปลุกสร้างตามลักษณะของเผ่าที่ไม่เหมือนกันทั้ง 8 เผ่า บ้านเรือนแบบเก่าที่ลาวนี้ เขาจะไม่ตอกเสาลงสู่พื้นดิน เสาบ้านทุกต้นจะวางอยู่บนพื้นเฉยๆ ครับ

ที่แรก บ้านเผ่าตะเรียง เรือนเผ่าตะเรียง เป็นเรือนเตี้ยๆ หลังคาเป็นรูปโค้งมน ชาวเผ่าจะมีการทอผ้าพื้นเมืองเป็นหลัก เพื่อนๆจะอุดหนุนไปเป็นของที่ระลึกก็ได้นะครับ

เรือนเผ่าอาลัก

เรือนของเผ่าอาลักนี้จะสูงขึ้นมาหน่อยมีบันไดขึ้นบ้านจั่วบนหลังคามีลักษณะคล้ายกาแล ต้นเสาหน้าบ้านมีการแกะสลัก มีการทอผ้าเช่นเดียวกันครับ

 เรือนเผ่ากะตู

คุณตาเผ่ากะตูได้ทำการสาธิตการเล่นดนตรีจากไม้และของเล่นจากไม้ครับ เผ่ากะตูนี้ ผู้ชายสามารถมีภรรยาได้ ๗ คน ครับ แต่จะมีได้นั้นภรรยาหลวงจะต้องเป็นผู้สู่ขอให้ครับ

ต่อมาเป็น เผ่าละแวครับ  บ้านอยู่อาศัยของเผ่าละแวจะเป็นเรือนยกพื้นไม่สูงเท่าไหร่  จะมีการเจาะช่องไว้ตามฝาบ้านขนาดพอมือลอดเข้าไปได้ จะเจาะไว้ตรงบริเวณที่เป็นห้องของลูกสาวครับ ช่องนี้มีไว้ให้ชายหนุ่ม จกมือหาหญิงสาว เป็นประเพณี กลิ้งครกจกสาว....ฟังแล้ว ก็ทำไมต้องกลิ้งครกก็ไม่รู้ 

ไกด์ที่นี่บอกว่า ก็พื้นบ้านยกสูงแต่สูงไม่มาก แต่ถ้าคนยืนก็ต้องชะเง้อ เขาก็เลยเอาครกไม้ตำข้าว  กลิ้งมาตรงช่อง เพื่อนำมาต่อเป็นที่ยืนให้มือสามารถ จก เข้าไปในช่องได้ เขาจะมอบของฝากของขวัญอะไรให้กันได้... จับแต่มือหน้าก็ไม่เคยเห็นแล้วจะรู้ได้ยังไง ...ไกด์เขาก็บอกวิธีเลือกครับว่า...ถ้าคนมือหยาบหน่อยถือว่าใช้ได้ครับ  เพราะถือว่าผ่านการทำงานมาเยอะ  น่าจะเป็นคนขยัน  ส่วนมือนุ่มๆก็ตรงกันข้ามกันเลยครับ

ยังมีอีกนะครับสำหรับเผ่าละแว เรือนเสาเดี่ยวของเผ่าละแวนั่นเองครับ ความสูงก็ราวๆ ๓ – ๔ คนต่อกัน เรือนนี้เขาบอกว่ามีไว้สำหรับเป็นหอเฝ้าระวัง หรือไว้สำหรับต้อนรับแขก และไว้ใช้สำหรับให้หนุ่มสาวเผ่าละแวทำความรู้จักมักคุ้นกัน ๒ ต่อ ๒ โดยต้องไม่ล่วงเกินกัน (เป็นไปได้เหรอ...?) เห็นว่าถ้าจะตกลงปลงใจกันจริงๆ จะต้องอยู่ด้วยกันบนเรือนนี้สามวันสามคืนกันก่อนจะมีการแต่งงานครับ

และยังมีหลายเผ่าอีกมากมายครับ  ที่รอให้เพื่อนๆนักเที่ยวได้เดินทางไปชมครับ  บรรยากาศที่นี่เขาดีมากครับ  ร่มรื่น  พร้อมกันนั้นเพื่อนๆเองก็สามารถที่จะถ่ายรูปกะพวกชนเผ่าได้ครับ  หรือจะอุดหนุนงานฝีมือก็ได้ครับ  สำหรับการเดินทางในครั้งนี้ก็ขอฝากที่นี่เอาไว้ด้วยนะครับ รับรองไม่ผิดหวังอย่างแน่นอนครับ